Siteye Eklenen Tüm Yazılar

Sevgili Adil,

Kitaplarınızı aldım, teşekkür ederim. “12 Eylül ve Filistin Günlüğü” kitabınızı gelir gelmez hemen okudum, deyim yerindeyse nefes nefese okudum. Beğendim, güzel yazmışsınız. Daha doğrusu, günlüğü nesnel, gerçekçi ve tarafsız bir bakış açısıyla tutmuşsunuz. Okurken üzüldüm, heyecanlandım.

Sevgili Adil can merhaba.

Umuyorum iyisindir. Gönderdiğin sanat broşürlerindeki resimlerden ve haberlerden anladığım kadarıyla da iyisin. Aldığın ödül için ben de seni tebrik ediyorum, tüm içtenliğimle paylaşıyorum sevincini.

Sana yazmak için geciktim. Çünkü mektup cezaları, ara ardı ardına geliyor. İki ayrı mektup cezası arasında sana biriken mektupları veriyorlar; aynı esnada mektup verebiliyorsun. Dolayısıyla da o an gelen mektuplara cevap veremiyor, bunu cezanın bitişinde yapabiliyorsun.

Bu nedenden dolayı da sana ancak şimdi yazabiliyorum.

30.09.2012

Değerli Dost Merhaba.

Umuyorum ki hep birlikte iyisinizdir. Sevgi ve dostlukla sıkıca kucaklıyorum her birinizi.

Göndermiş olduğun kartı 24 Eylül’de aldım. 2+1 aylık, üst üste bindirilmiş mektup yasağı vardı. 23 Eylül’de bitti. Sırada yenileri de var elbet, ancak henüz kesinleşmemiş olduklarından, uygulamaya sokulması bir sonraki yıla sarkar gibi.

İdam cezasının kaldırılmasından sonra yerine getirilen “Ağırlaştırılmış müebbet hapis” cezasının nasıl infaz edileceği 5275 sayılı yasanın 25. maddesi ve Adalet Bakanlığının tüzüğü ile belirlenmişti.

4 Ekim 2012

Merhaba Adil;

Sevgili arkadaşım, gönderdiklerini aldım. Kart dışında öykünün bir fotoğrafı, çizimi ve senin çekmiş olduğun martılı mavi gökyüzü vardı zarfın içinde. Gazete ve dergiler üzerinden sizi izliyorum. Oradan da yoğun olduğunu çıkartmak mümkün. Öykü nasıl, gönderdiğin fotoğraf eski galiba. Daha büyük olması gerekiyor diye düşündüm.

4 Ekim 2012

Adil Yoldaş Merhaba,

Bu resimde dikkatini çekecek Şehriban'ın ceketinin omuzlarından sular damlıyor. Bir İlkbahar yağmurunun altında bekletilmişlerdi. Görüş gününde, içerde sırılsıklam halini görünce, çocuğa çok acıdım. Okuldan çıkmış, koşa-koşa görüş yerine ulaşmış. İçeriye alınması saatler sonra olmuş. Bu arada yağmurda ıslanmak onların "kaderi" olmuş.

Sevgilerimle

Cuma ÖZKAN
H Tipi Cezaevi G-8
G.Antep

Sevgili Adil, bir taraftan işte böyle gözümüz dışarda. Aslında gönlümüzde. Geçen aylarda 3. Yargı Paketi ile üç arkadaşı tahliye ettiler. Şimdi 7 kişiyiz. Sadece birkaç arkadaşın birkaç yıllık cezaları var. Diğerlerimiz ağır mahpus durumunda. Uzun yıllardır yatanlarız. Benim için de şu 12 Eylül yargılamalarının geçersiz kılınması yasalaşırsa bir çıkış gerçekleşebilir. Öneriyi AKP milletvekili vermiş, şu katliamcı faşistlerin tahliyesini sağlayan yasayı hazırlayan Manisa Milletvekili. Ortalık Suriye için bu denli karışık olmasaydı bu ay 4.Yargı Paketi ile birlikte ele alınacaktı.

Merhaba Cansel Abla

Seni ve tüm aileni, Spartaküslerden, Bedreddinlerden, Mahirlerden aldığı bayrağı yere düşürmeyen bugünün ve yarının kahramanları olan devrimcilerin en derin ve coşkun duygularıyla selamlıyoruz.

Yarattığın değer öyle bir emeğin ürünü ve öylesine güzel ki onu düşünmek sanki bu dünyada açmış en güzel çiçeği koklamak, tarihin en parlak sayfalarında soluksuz okunan cümlelere kendi gözlerinle bakmak, tanık olmak gibi.

İLK 12 Eylül 1980'de Siverek'te, 15 yaşında bir çocuktum. Ama hiç unutmam, sabah uyandığımızda evimizin üstü asker doluydu.

(...)

İKİNCİ 12 Eylül ise 1992'deydi. Bir gece vakti, polis baskınıyla gözaltına alınmıştım.

(...)

İşte ÜÇÜNCÜ 12 Eylül'de de açlık grevime başladım.

Sevgili Adil, merhaba.

Öncelikle iyi olmanızı diliyor, şahsında tüm güzel Okay ailesine sevgilerimi yolluyorum. Tabi güzel Öykü'ye çok çok özel selamlarımızı iletiyorum.

Doğru çocuğum yok biz nerdeyse çocuktuk içeri alındığımızda içerdekilerin bir çoğu duvarlara baka baka büyüdüler ve olgunlaştılar. Duvarlar çürüdükçe biz olgunlaştık. Sonra duvarlar yaşlanıp sıvanmaya bizde beyazlaşmış saçlarımızı boyatarak beyazları yalanlamaya başladık. Gelip baksanız çoğumuz hala çıkıp geldiğimiz çocuksu zamanımızı yaşıyor… Bizim kendi çocuklarımız yok biz içeri girdiğimizde kundaktaki kardeşimiz, yeğenimiz şimdi koca insan oldular. Bizler sadece bu olanları zindanının küçük penceresinden izliyorduk.