“Karşısındaki erkek sesi ‘İçişleri Bakanımızın talimatı var, müdahale edilecek’ diyor. ‘Asla kabul etmiyorum, çocuğuma işkence yapmanıza izin vermeyeceğim’ diye cevap veriyor annem.”
İstanbul - BİA Haber Merkezi
06 Ağustos 2020, Perşembe 16:55
“Yerlerde sürüklenerek karga tulumba taşınarak hastaneye kaçırıldım. Şimdi bir sedyenin üzerinde acildeyim. Tepemde beyaz ışıklar, sağ tarafımda iğnesiyle bir serum. İçeri jandarmalar doluyor. Aklıma Mustafa geliyor, Koçak Mustafa… bir dağ keçisi gibi dayanmıştı bütün işkencelere. Bizden de aynı cevabı alacaklar…”
Ölüm orucundaki tutuklu avukat Aytaç Ünsal, tutulduğu Kanuni Sultan Süleyman Eğitim Araştırma Hastanesi’nden bianet’e yazdığı mektubunda, hastaneye nasıl kaldırıldığını ve oradaki koşullarını anlatmaya böyle başlıyor.
“‘Devlete güvenmiyor musunuz?’ diye soruyor”
“Hepinizi çok seviyorum” diye bitirdiği mektubunun devamı şöyle:
“Ben bunları düşünürken dışarıdan bağırışlar geliyor. Göremiyorum ama çok net duyuyorum. Çok yakındalar çünkü, hemen tanıyorum. Annemin sesi bu. ‘Hayır, hayır!’ diyor. Sonra daha ayrıntılı dinlemeye başladım.
“Karşısındaki erkek sesi ‘İçişleri Bakanımızın talimatı var, müdahale edilecek’ diyor. ‘Asla kabul etmiyorum, çocuğuma işkence yapmanıza izin vermeyeceğim’ diye cevap veriyor annem. Polis olduğunu anladığım kişi ‘Devlete güvenmiyor musunuz?’ diye soruyor. ‘Bu kadar yaşadığım şeyden sonra güvenmiyorum. Ne polisine ne askerine ne mahkemesine güveniyorum’ cevabını alıyor.”
“İradesine saygı duyacaksınız, ölümse ölüm”
“Ve annem bir solukta konuşmaya başlıyor, ‘Tek oğlum. Ben onu sokakta bulmadım. Zorla müdahale etmeyeceksiniz. Onun iradesine saygı duyacaksınız. Ölümse ölüm. İradesi dışında hiçbir şeye izin vermeyeceğim.’ Hararetleniyor, heyecanlanıyor. Karşısında kalabalık olan ‘küçük adamlar’ daha da küçülüyor.”
“Bayramı yanımda geçireceklerini düşündüler”
“Tartışma devam ediyor, bir yandan da beni görmek istiyorlar. Soğuk bir ‘olmaz’ cevabıyla karşılaşıyorlar. Konuşmalar sürerken bir anda gök gürlüyor sanki, ‘Lanet olsun, hepinize lanet olsun’ haykırışı inletiyor ortalığı. Babam bu ve o da çok öfkeli.
“Adli Tıp Kurumu’nun ‘hapishanede kalamazlar’ raporundan sonra doğal olarak tahliye olacağımı düşünmüşlerdi. Hayaller kurdular, bayramı yanımda geçireceklerini düşündüler. Hayalleri karartıldı. Bayramı zehir ettiler onlara.
“Bundandır ki taşıyor öfkeleri. Kapının önünde yavruları için çarpışıyorlar. İkisi de benim kahramanım. Çocuklarını sevdiklerini gösteriyorlar, onurlarına sahip çıkıyorlar. Koşulsuz mücadele ediyorlar. Öyle lafta kalmaz, evladını Emniyet Müdürünün karşısında çatır çatır savunur bu sevgi.”
“Panikliyorlar, sedye sağa sola çarpıyor”
“Tartışmalar devam ederken sedyemi hareket ettiriyorlar, annemin babamın önünden jet hızıyla kaçırılıyorum. Onlara sesleniyorum, ‘Sizi çok seviyorum, beni merak etmeyin. Ben bağırdıkça sedye hızlanıyor. O kadar korkaklar ki panikliyorlar, sedye sağa sola çarpıyor.
“Sonunda geldik. Yine bir demir kapı açılıyor. Ve beni bembeyaz duvarları olan, içinde sadece yatak bulunan bir odaya koyuyorlar.
“Üç tarafı duvarlarla çevrili. Sadece köşesinde iç koridora bakan dikdörtgen iki küçük pencere var. Bu pencerelerden jandarmalar beni izliyor. Koridorda kapımın önünde 10 jandarma bekliyor. Pencereden bakıyorlar. Telefonla konuşan üstüne bilgi veriyor, ‘Ayağa kalkabiliyor komutanım, kötü görünmüyor.’ Onların gözleri 5 kilo kalmış birini görüyor. Bu küçük adamlar yanılıyorlar, çok iyiyim, azimle doluyum…”
“Doktor, oğlunuz istemeden müdahale olmaz, dedi”
Avukat Aytaç Ünsal’ın annesi, Avukat Nermin Ünsal da bianet’e yaptığı açıklamada, oğlunun tutulduğu hastanenin pandemi hastanesi olduğunu, Sağlık Bakanlığının “riskli” olarak belirlediği hastanelerden olduğunu söyledi.
Nermin Ünsal hastanedeki ilk gün tanık olduklarını şöyle anlattı:
“Aytaç’ı Silivri’deki koğuşundan da sürükleyerek çıkarmışlar. Bulunduğu ambulans hastaneye acil kapısından girdi. Ambulanstan da onu iki güvenlik görevlisi adeta bir patates çuvalı gibi çıkardı, sedyeye attı pat diye attılar.
“Ben de peşlerinden acil servise girdim. İçeride 30 kadar jandarma personeli vardı. Üst düzey olduğunu düşündüğüm bir Emniyet görevlisi geldi, ‘İçişleri bakanının talimatı var müdahale edeceğiz’ dedi. Ardından gelen doktor ise ‘Oğlunuz müdahale istemiyor o istemeden olmaz’ dedi.
“İki saat acil serviste sedyede tutuldu. Bizi içeri almadılar ama bu arada onlarca hasta ve yakını girip çıktı acile… Sonra da bizi geriye çekip Aytaç’ı sedyeyle, çarpa çarpa servise götürdüler.”
“Hastane koşulları hapishaneden daha kötü”
Aytaç Ünsal hastanenin mahkum odasında tutuluyor. Nermin Ünsal bu odanın koşullarının hapishaneden daha kötü olduğunu anlattı:
“Pencereler sabitlenmiş durumda, hava girişi yok, kapı önünde 10 jandarma ve bir gardiyan bekliyor. Aytaç’ı en son hapishanede gördüğümde yüzü canlıydı gözleri parlıyordu. Bugün ise hastanede, gözlerinin feri sönmüş yüzü sapsarı.
“Tecritte tutuluyor. Hapishanede havalandırması vardı. Burada öyle bir şey de yok. Odasının tepesinde beyaz ışıklar gece hiç sönmemiş, bunu çözene kadar dört gece uyuyamadı. Gece de jandarmalar ve gardiyan sürekli odasına giriyor. Işıkları mücadele sonucunda söndürttüm.
“Bağışıklığı hızla çöküyor açlıktan değilse de koronadan öldürecekler.”
“Halka, muhalefet partilerine, sanatçılara, aydınlara, avukatlara sesleniyorum. Bu iki avukat adalet için ölürlerken onların seslerini duymalarını, sahip çıkmalarını hukuksuzluklara dur demelerini istiyorum.” (AS)